บท 150

ช่วงเวลานั้นเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ

หม่าต้านลืมตาขึ้นทันที พวกเราสบตากันชั่วครู่ เธอรีบยื่นมือคว้าชุดนอนมาปกปิดร่างกาย

ขณะเดียวกัน ผมตกใจจนตัวสั่น

สัญชาตญาณทำให้ผมรีบยืนตัวตรงและมองไปที่ประตู

เมื่อเห็นว่าใครมา ผมก็ถอนหายใจโล่งอก

แล้วผมก็ขมวดคิ้วด้วยความโกรธ พูดเสียงกราดว่า

"หลิวเอ้อเหลิง แกไม่...