บท 260

ลุงหลินเป็นคนลงมือทำ ไม่ชอบคิดเพราะพอมีความคิดก็ต้องลงมือทำทันที

หลี่เสวียได้ยินคำพูดของฉัน มุมปากเผยรอยยิ้มบาง แต่ดวงตาสวยกลับกลอกตาใส่ฉัน "นายหายแล้วใช่ไหม"

เธอพูดจบก็จะดึงมือกลับ

"ยังเจ็บอยู่เลย นวดต่อสิ"

ฉันรีบยกมือกุมมือเล็กๆ ของเธอไว้ แกล้งทำหน้าเจ็บปวด

"แกล้ง แกล้งต่อไปสิ มือแข็งแรงขนาดนั้น จ...