บท 314

จางชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย "ยิ้มร้ายกาจแบบนั้น ต้องไม่มีอะไรดีแน่"

"ผู้ที่รู้จักฉันดีที่สุด ก็คือเสี่ยวชิงนี่เอง"

ผมเลียนแบบน้ำเสียงของพวกนักปราชญ์นักกวี พูดพลางยิ้ม

"ไปให้พ้น มีอะไรก็พูดมา มีตดก็ปล่อยมา"

จางชิงพูดพลางมีรอยยิ้มที่มุมปาก

"เฮ้ย เธอเป็นถึงหัวหน้าหน่วย ระดับผู้อำนวยการ ทั้งยังเป็นดอกไม...