บท 410

ฉันรีบชักมือกลับ พร้อมกับจัดท่านั่งให้เรียบร้อย มองคนที่พูดด้วยความหงุดหงิด คนคนนี้โกนรอบศีรษะเกลี้ยงเกลา เหลือเพียงหางเล็กๆ บนหัว นี่คือผู้จัดการของโอซาวะ มาเรีย

สายตาของไอ้หมอนี่ทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง มันจ้องเฟิงเหยาตาเป็นประกาย เหมือนหมูเห็นน้ำขุ่น

จากนั้นฉันรีบชำเลืองมองไปที่คุณนายเฟิงอย่างรวดเ...