บท 428

คิดถึงตรงนี้ ฉันรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาทันที ฝีเท้าที่ก้าวไปยังรถเร็วขึ้นมาก

ไม่นาน พวกเราก็กลับมาที่รถ

ฉันนั่งที่เบาะข้างคนขับ มองหลิวฉงด้วยความคาดหวังอย่างมาก รอให้เขาพูด แต่เขากลับทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตั้งใจขับรถอย่างมาก

"พี่ชาย นี่จะให้ผมใจจะขาดรึไง รีบเล่าเรื่องทั้งหมดมาเถอะ"

เขาขมวดคิ้...