บท 432

ผมคิดไปคิดมาจนหัวแทบระเบิด แต่ก็คิดไม่ออกสักวิธี รู้สึกหงุดหงิดพลางมองไปข้างหน้า เห็นเงาร่างของน้องเมียลางๆ

รูปร่างผอมบางของเขานั้น ผมจำได้ในทันที

แต่ไอ้หมอนี่นิสัยไม่เบา เสียงดังที่สุด ทั้งตะโกนทั้งผลักคนไปมา ท่าทางเหมือนพร้อมจะต่อยกับใครก็ได้ถ้าพูดไม่รู้เรื่อง

ผมทำปากจู๋ ยิ้มอย่างพอใจ

ไม่เสียแ...