บท 462

จากนั้น ผมเงยหน้ามองไปที่ไดหนิง บนใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความไม่ยอมแพ้

พูดไปแล้ว เธอยอมดื่มยาแรงเพื่อให้ได้ร่างกายผม แต่กลับไม่ได้ทำอะไรสำเร็จสักอย่าง แน่นอนว่าต้องไม่ยอมแพ้

"หนิง เรื่องของเราค่อยคุยกันทีหลัง รีบใส่เสื้อผ้าเถอะ มีเรื่องสำคัญรออยู่ตั้งเยอะ"

ขณะที่ผมพูด ผมกำลังจะลุกขึ้น แต่ถูกเธอคว้าไว...