บท 491

เวลาผ่านไปนาน ริมฝีปากจึงแยกออก

พวกเราทั้งสองหอบหายใจและสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง

"พี่ฮุ่ย เราทำทุกอย่างกันหมดแล้วยกเว้นก้าวสุดท้าย เรารู้จักร่างกายของกันและกันเป็นอย่างดี แต่คุณยังจะมาแบ่งเขตความสัมพันธ์อย่างไร้เดียงสาอีกหรือ คุณคิดว่าเป็นไปได้เหรอ? ชะตาชีวิตของเราได้ผูกพันกันแล้ว ชาตินี้คุณถูกกำหนดให้...