บท 502

เมื่อได้ยินเสียงนั้น สมองผมพลันว่างเปล่า หัวใจเต้นระรัว ขนทั้งตัวลุกชันในทันที

ซวยแล้ว! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย!

ห้องพักคนไข้ตั้งมากมาย แต่เขาดันมาเจอห้องนี้พอดี ผมรู้สึกหงุดหงิดสุดๆ

เมื่อมองเห็นหน้าตาของคนคนนี้ ผมขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ ดูคุ้นตาจัง ผมน่าจะเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน

เขารูปร่างสูงใหญ่ก...