บท 518

เธอพยักหน้าให้ฉัน ในดวงตามีประกายน้ำตาวาววับ แน่นอนว่าเธอคงนึกถึงพ่อแม่อีกครั้ง

ฉันถอนใจเบาๆ ในใจ ถึงแม้ภายนอกเธอจะดูแข็งแกร่งเพียงใด แต่ภายในใจกลับเปราะบางยิ่งนัก โดยเฉพาะต่อหน้าคนที่เธอรัก เธอยิ่งยากจะระงับความเศร้าโศก นี่เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์

ฉันไม่กล้าพูดอะไรที่อ่อนไหว มิเช่นนั้นเธอคงกลั้น...