บท 55

ฉันจงใจหยุดยืนอยู่ในที่มืดมิด พอดีอยู่หน้ารถคันหนึ่ง รอคอยหวางเหวย

"จะไม่บอกลาพี่สักหน่อยเหรอ?"

หวางเหวยเดินมาหาฉัน จับมือฉันไว้แล้วพูด

"พี่เหวย ผมคิดถึงพี่มากเลย"

ฉันลุกขึ้นกอดเธอไว้แน่น สัมผัสร่างอ่อนนุ่มของเธอ สูดกลิ่นหอมจากตัวเธออย่างโลภมาก

เธอโอบมือรอบเอวฉัน ยืนเขย่งปลายเท้าแล้วกระซิบข้างห...