บท 597

พวกเราไม่ได้พูดอะไร รอให้เขาถาม

คุณลุงเมิ่งชายตามองฉันแวบหนึ่ง แล้วขมวดคิ้วพูดกับเฟิงเหยาว่า "ฉันเห็นไอ้หนุ่มนี่แล้วหงุดหงิด เธอต้องสัญญากับฉันนะ ห้ามยกงูพิษให้มัน ให้เก็บไว้ในมือเธอเอง"

เธอพยักหน้า "อาจารย์วางใจได้ หนูจะไม่ยกให้เขาหรอก ต่อไปหนูจะยกให้ลูกของหนูเอง"

นั่นก็เหมือนกันนั่นแหละ มันต่าง...