บท 627

ฉันอ่านมาถึงตรงนี้แล้วร้องไห้อย่างไร้ค่า น้ำตาไหลอาบแก้มหยดลงบนกระดาษ เปียกชุ่มตัวอักษรที่เขียนอย่างประณีต

เสี่ยวเหอ เธอจะจากฉันไปได้อย่างไร!

ฉันเช็ดน้ำตาแรงๆ แล้วค่อยๆ ซับน้ำตาบนกระดาษก่อนอ่านต่อ

ที่รัก เมื่อคุณได้อ่านจดหมายฉบับนี้ ฉันคงไปถึงที่ที่ไกลแสนไกลแล้ว อย่าตามหาฉันนะคะ ถ้าวันใดฉันคิดได้...