บท 694

"เฮ้ย! หมายความว่าไงกัน"

ฉันแกล้งตะโกนใส่เขาอย่างเสแสร้ง

จูเฒ่าหัวเราะเยาะสองที แล้วเดินตามไปด้วย

"พอเถอะ เลิกแสร้งได้แล้ว ทุกคนไม่ได้โง่นักหรอก"

เฒ่าเม้งหันมาพูดกับฉันแล้วเดินไปทางบันได

ฉันยิ้ม

ไม่กี่นาทีต่อมา พวกเราทุกคนเดินเข้าไปในห้องชั้นสอง กัวจินไห่ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาที่เคยเป็นของเขา ซึ่งฉันไม...