บท 708

ในขณะนั้น ฉันกลั้นหายใจ จ้องม่านประตูไม่วางตา ยื่นมือแตะเฟิงเหยา เป็นสัญญาณให้เธอเรียกต่อ แต่เธอไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลย ฉันจึงกระซิบ "เรียกต่อสิ"

"รอเธอมานานแล้ว"

น้ำเสียงของเฟิงเหยาเย็นชายิ่งนัก

ได้ยินคำพูดของเธอ ฉันงุนงงทันที หรือว่าเข้ามาแล้ว?

คิดได้ดังนั้น ขนทั่วร่างฉันลุกชันในพริบตา รีบหัน...