บท 722

พอได้ยินเสียงนั้น ผมหยุดฝีเท้าทันที

แย่แล้ว!

ทำไมเขาถึงอยู่บ้านล่ะ

ผมพยักหน้าให้เกาจิ้นกับคนอื่นๆ เดินต่อไป แล้วหันไปมองทางซ้าย

ฝู่หมิงคุนยืนอยู่ที่ปากตรอก แม้เขาจะแต่งตัวธรรมดา ตัวก็ไม่ได้สูงกว่าผม แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนเป็นคนที่สูงส่งเกินเอื้อม

ผมรีบวิ่งเข้าไปหา "ลุงฝู่ บังเอิญจังครับ คุณลุงอย...