บท 98

ฉันวางมือทั้งสองลงบนพื้น ยกเข่าขึ้นจากกระดานซัก แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เข่าปวดร้าวมาก ขาก็ชา ฉันยืนขยับตัวสักครู่ หลังก็เจ็บนิดหน่อย

โชคดีที่แส้สีชมพูเล็กๆ ของหานปิงไม่ใช่แส้ม้าจริงๆ ไม่อย่างนั้นคงฟาดจนหนังฉีกเนื้อแหลกแน่

ฉันค่อยๆ เดินไปที่หน้าห้องนอนใหญ่ แนบหูฟังเสียงที่ประตู แล้วเขยิบเท้าเดินไปที่...