บท 1127

แสงไฟสลัว หลิง นั่งอยู่ในสวนของบ้านหลังใหญ่ จ้องมองเทือกเขาไกลๆ นิ่งไม่ไหวติง

เธอจะกะพริบตาก็ต่อเมื่อมีใบไม้ร่วงปลิวผ่านสายตาเท่านั้น

ยามนี้ เธอดูอ่อนโยนกว่าที่เคยเป็น ไม่เย็นชาเหมือนปกติ

ผู้หญิงนั้นเปรียบดั่งน้ำ แม้แต่หลิงที่เป็นเหมือนน้ำแข็งก้อนแข็ง เมื่อละลายก็ยังดูอ่อนโยน

เธอนั่งอยู่ตรงนี้มาหลา...