บท 208

ณัฐ เอี่ยนเหริน ตะลึงค้าง เธออยากจะงอแง อยากจะอาละวาด น้อยใจจนอยากร้องไห้: ที่แท้ก็กำลังช่วยแม่นี่นา ทำไมแม่ถึงได้ตีหนูล่ะ?

แต่ความรู้สึกเหล่านี้ ยังไม่ทันได้แสดงออกมา ก็ถูกณัฐกดเก็บไว้เสียก่อน เพราะเธอเห็นสภาพอันน่าสงสารของมารดา

เสี่ยวเมฆขบริมฝีปากแน่น จนเลือดซึมออกมาตามริมฝีปากสีแดงเรื่อ ไหลลงม...