บท 29

เสียงฟ้าผ่า!

เปรี้ยง!

พร้อมกับแสงฟ้าแลบวาบ ตามมาด้วยเสียงฟ้าร้องสนั่น ดังขึ้นข้างหูของหยางตง ทำให้เขาสะดุ้งโดยไม่รู้ตัวและเงยหน้าขึ้น

พอเงยหน้า เขาก็พบว่าไป๋เม่ยกำลังมองเขาอยู่พอดี ดวงตางามคู่นั้นราวกับจะมีน้ำหยดออกมา

จากนั้น ทั้งสองคนต่างหลบสายตากันโดยไม่ได้นัดหมาย

ไป๋เม่ยยกมือขึ้นเสยผมเบาๆ ...