บท 317

ในที่สุด หยางตง้งก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น

ความมืดมิดปกคลุมไปทั่ว คบเพลิงทั้งสี่มุมของห้องหินดับสนิทไปนานแล้ว เหลือเพียงกลิ่นไขมันที่ถูกเผาไหม้ลอยอวลอยู่ในอากาศ

"ฮึ่ว!"

หลังจากถอนหายใจยาวๆ หยางตง้งพลิกตัวลุกขึ้นนั่ง

เขาเปิดไฟฉายตรวจสอบข้าวของ เมื่อพบว่าไม่มีอะไรหายไป จึงค่อยลงมาจากก้อนหินใหญ่

ผ้าไหมแ...