บท 733

ยามเที่ยงคืนฤดูหนาว แม้แต่เมืองเอี๋ยนจิงอันเจริญรุ่งเรืองก็ยังต้องหลับใหล

โคมไฟริมถนนยังคงเปล่งแสงสลัวเหลืองอ่อน ทอดยาวคดเคี้ยวจนสุดขอบฟ้า ราวกับเป็นโคมนำวิญญาณที่สวรรค์จุดไว้ให้ใครบางคน

ไป๋ลู่จ้องมองปลายทางของแสงไฟอย่างเหม่อลอย หวังเหลือเกินว่าจะได้เห็นใครบางคนโผล่ออกมาจากตรงนั้น แม้จะเป็นเพียง...