บท 929

แปลวรรณกรรมจีน

แสงอาทิตย์ยามเย็นทอดลำแสงเฉียงต่ำ ทอดเงายาวเหยียดของผู้คนบนถนน

เมื่อหยางตงสูบบุหรี่มวนสุดท้ายจนหมด นาฬิกาก็บ่งบอกเวลาห้าโมงเย็นแล้ว

เขาเดินมาเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว กินเวลาไปกว่าสี่ชั่วโมง

หยางตงที่จมอยู่กับความคิดตลอดทาง เพิ่งรู้ตัวว่าเขาเดินมาถึงถนนที่มุ่งสู่ชายแดนแล้ว ไม่ไกลนักค...