บท 662

เขาหันหลังให้ แล้วเช็ดน้ำตาที่หางตาหลายครั้ง

"พ่อ ผมไม่เป็นไรครับ"

ซือรู่อวี้พูดเบาๆ แม้จะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง แต่อย่างน้อยสภาพจิตใจก็ยังดูดีพอสมควร ไม่กี่นาทีต่อมา แม่ของซือรู่อวี้ก็ไล่ทุกคนออกไป เหลือเพียงผมคนเดียวที่อยู่ข้างในคอยดูแลเธอ

ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา ผมก็จ้องมองเธอตลอด กลัวว่าทุกอย่างจะเป็...