บท 385

สายตาของหานซานหรี่ลงเล็กน้อย ในขณะที่หลี่เยว่ยื่นมือไปคว้าซุนอวี้เซวียน หานซานก็ยื่นแขนออกไปอย่างรวดเร็ว จับแขนของหลี่เยว่ไว้แน่น

"นายทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ!" หลี่เยว่พยายามดิ้นให้หลุด แต่ไม่ว่าจะออกแรงมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถหลุดจากการเกาะกุมของหานซานได้

ราวกับว่ามือของหานซานเป็นคีมเหล็ก จับแขนของเขาไ...