บท 4

ในขณะนั้นเอง ลิ่วเอี้ยนหยิบกางเกงในลูกไม้สีดำอีกตัวขึ้นมาแล้วหันกลับมา ทรวงอกอันอวบอิ่มของเธอปรากฏต่อสายตาของหวังตี้โดยตรง

มองดูยอดอรุณสีชมพูบนภูเขาคู่นั้น เต่งตึงและเต็มไปด้วยความยืดหยุ่น หวังตี้ถึงกับกลืนน้ำลายรัวๆ

หวังตี้รู้สึกว่า "น้องชายตัวน้อย" ของเขาปวดตึงจนทนไม่ไหว ข้างล่างกางเต็นท์ขนาดใหญ่จนแทบจะทะลุกางเกงยีนส์

เขาอยากปลดซิปเพื่อปลดปล่อยตัวเองเหลือเกิน แต่นี่คือพี่สะใภ้ของเขา ถ้าถูกจับได้คงจบเห็นๆ

หวังตี้บิดเบี้ยวอยู่ในใจ อั้นจนหน้าแดงก่ำ

"ตี้ตี้ เป็นอะไรไปหรือ? ทำไมหน้าตาดูแย่จัง?"

เสียงของพี่สะใภ้ดังมาจากในห้องกะทันหัน หวังตี้ชะงักค้าง หัวใจเต้นรัว

นี่เขาถูกพี่สะใภ้จับได้แล้วหรือ?

ลิ่วเอี้ยนสวมชุดเดรสสายเดี่ยวผ้าโปร่งแล้วเดินออกมา มือเรียวงามแตะที่หน้าผากของหวังตี้ ถามอย่างร้อนใจ "เป็นอะไรไป ทำไมหน้าผากร้อนจัง"

"พี่สะใภ้ ผม..." หวังตี้รู้สึกคอแห้งผาก ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรมาแก้ตัว เพิ่งมาวันแรกก็แอบดูพี่สะใภ้เปลี่ยนเสื้อผ้า แถมยังเห็นหมดเปลือก ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนในหมู่บ้าน

ลิ่วเอี้ยนพูดอย่างเป็นห่วง "คงเพราะแดดแรงเกินไป เป็นลมแดดแน่ๆ"

"เอ่อ อาจจะใช่นะพี่สะใภ้ พี่ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่เป็นไร ผมไปพักสักหน่อยก็หายแล้ว" หวังตี้ยกมือบังเต็นท์ที่กางอยู่ข้างล่าง หมุนตัวจะเดินหนี แต่ถูกลิ่วเอี้ยนดึงไว้

เธอมีสีหน้ากังวล พูดอย่างตื่นตระหนก "ไม่ได้นะ หน้าตาเธอดูแย่มาก ฉันพาไปสถานีอนามัยดีกว่า!"

หวังตี้รู้ดีว่าตัวเองแค่อั้นไว้ ไม่ได้เป็นลมแดดอะไร แต่เถียงพี่สะใภ้ไม่ได้ ในสถานการณ์แบบนี้ก็ได้แต่ยอมตามน้ำไปก่อน

แต่พอนึกถึงว่าเดี๋ยวต้องนั่งมอเตอร์ไซค์คันเล็กๆ กับพี่สะใภ้อีก หัวใจของหวังตี้ก็เต้นรัวไม่หยุด การได้สัมผัสความอ่อนนุ่มของพี่สะใภ้อีกครั้ง ก็ไม่เลวเหมือนกัน

ลิ่วเอี้ยนเข็นมอเตอร์ไซค์มา ทั้งสองคนขึ้นขี่ไปยังสถานีอนามัย

ลิ่วเอี้ยนเร่งความเร็วตลอดทาง ทั้งสองคนนั่งชิดกันมาก ความรู้สึกถูกกดดันแบบเดิมกลับมาอีกครั้ง แต่คราวนี้แข็งกว่าเดิม ราวกับแท่งเหล็กที่ร้อนระอุ

ไม่รู้ว่าเพราะอากาศร้อนหรือความอายในใจ ใบหน้าของลิ่วเอี้ยนก็แดงก่ำ ความรู้สึกประหลาดนั้นทำให้เธอคอแห้งผาก นึกไม่ถึงว่าตี้ตี้อายุยังน้อย แต่ของเขากลับใหญ่โตมาก ถ้าความแข็งแกร่งแบบนี้ได้เข้ามา จะรู้สึกดีแค่ไหนนะ

มือของหวังตี้ลูบเบาๆ ที่ท้องน้อยของลิ่วเอี้ยน ตามจังหวะการหายใจที่รุนแรงของเธอ สัมผัสนั้นยิ่งทำให้เขาหลงใหล

หวังตี้รู้สึกกระวนกระวายใจ ในเมื่อพี่สะใภ้คิดว่าเขาเป็นลมแดด หรือมึนเพราะความร้อน ถึงจะไปสัมผัสอะไรเข้า พี่สะใภ้ก็คงไม่โกรธ

คิดแล้ว มือเขาก็กล้าเลื่อนขึ้นไปข้างบนมากขึ้น ค่อยๆ สัมผัสถึงส่วนที่นูนขึ้นเล็กน้อย

จุดอ่อนไหวถูกแตะต้อง รู้สึกลื่นและจั๊กจี้ ทำให้ลิ่วเอี้ยนรู้สึกระลอกคลื่นในใจ ราวกับถูกไฟช็อต เอวบิดไปมา ก้นงอนยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เห็นปฏิกิริยาของพี่สะใภ้ มือของหวังตี้ยิ่งกล้าลูบไล้ขึ้นไป

"อื้ม..." ความนุ่มกลมถูกห่อหุ้มในฝ่ามือ ความรู้สึกนั้น ช่างสบายจริงๆ ไม่คิดว่าตรงนั้นของพี่สะใภ้จะใหญ่และตั้งชันขนาดนี้

นอกจากประหลาดใจ หวังตี้ยังรู้สึกสงสารพี่สะใภ้ เธอเป็นหม้ายมาหลายปี ตรงนี้คงไม่ได้ถูกลูบไล้มานาน ช่างน่าสงสาร ตอนนี้เขามาแล้ว เขาจะต้องทำให้พี่สะใภ้มีความสุขอีกครั้ง

ฝ่ามือสัมผัสความนุ่มเนียน มือเดียวของเขาไม่อาจกำภูเขาอันยิ่งใหญ่ของลิ่วเอี้ยนได้หมด นิ้วบีบเบาๆ ตามสัญชาตญาณ รู้สึกถึงความยืดหยุ่น เขากอดพี่สะใภ้แน่นโดยไม่รู้ตัว ส่วนแข็งข้างล่างยิ่งกดดันก้นงอนของพี่สะใภ้ ราวกับจะทะลุผ้าพุ่งออกมา

"อ๊ะ!" ลิ่วเอี้ยนรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง อุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว ร่างกายสั่นเบาๆ รู้สึกซ่านไปทั้งตัว

มือบิดไปนิดเดียว ทันใดนั้นก็เสียการควบคุมทิศทาง รถเอียงพลิกลงไปในทุ่งนาข้างทาง