บท 119

บนผนังที่แตกร้าวของห้องเก็บของ

หลี่ยุนเซียวจ้องมองหมาป่าร้ายที่ล้มลงกับพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง มือขวาของเขายกสูง กำปั้นใหญ่เท่าหม้อดินพุ่งตรงไปที่ศีรษะของหมาป่าร้าย

ในวินาทีชีวิต หัวใจของหมาป่าร้ายเต้นระรัว ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มันอ้าปากร้องเสียงดัง "ไม่นะ อย่าฆ่าข้า ข้าเป็นคนข...