บท 142

"ขอโทษ ซูชิง ผม ผม..." หลี่ยุนเซียวโอบกอดซูชิงไว้ในอ้อมแขน พูดติดอ่าง จนไม่สามารถเรียบเรียงคำพูดได้

แต่แล้ว เรื่องมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น!

ซูชิงราวกับเข้าใจสิ่งที่หลี่ยุนเซียวต้องการจะพูด เธอยื่นมือมาปิดริมฝีปากของเขาไว้ พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเปี่ยมด้วยความยินดี "ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ยุนเซียว ฉันรู้ใจ...