บท 256

ณ ขอบป่าอันมืดมิด

หญิงสาวที่เอนร่างพิงต้นไม้ใหญ่ – นักเต้นเงามายา – เมื่อรับรู้ถึงสภาพร่างกายตนเอง มุมปากที่เปื้อนเลือดก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มสิ้นหวัง ไม่คิดเลยว่านางจะต้องมาตายในสวนสาธารณะแห่งนี้

"กึก กึก..."

เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นอย่างกะทันหันในป่าใหญ่อันเงียบสงัด

มันมาแล้ว!

ความรู้สึกสิ้นหวั...