บท 320

ในสายตาของหลี่ยุนเซียว

ในสายตาของหลี่ยุนเซียว ลิ่นซือยฺวี่ก้มหน้างุดด้วยความอับอาย ราวกับไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะเอ่ยปากพูดอะไรออกมา

ในเวลาต่อมา หลี่ยุนเซียวกลับรู้สึกโชคดีที่ตนเองได้ทำการกระทำอันไร้มารยาทเมื่อครู่ เพราะตอนนี้ จิตใจของเขาสงบลงบ้างแล้ว ทันใดนั้น ประสาทสัมผัสอันเฉียบไวของเขาก็รับร...