บท 378

ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องทำงานของตัวเอง

กงเสวียจมอยู่ในห้วงความคิด สายตาของเธอเหลือบมองหลี่ยุนเซียวที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นระยะ แววตาเต็มไปด้วยความระแวง

พูดตามตรง เธอไม่ค่อยเชื่อใจหลี่ยุนเซียว หรือจะพูดให้ถูกก็คือ เธอไม่เชื่อใจใครเลยนอกจากตัวเอง อาจเป็นเพราะโรคมอสซินโดรมที่เธอเป็นอยู่ ทำให้เธอไ...