บท 3147

ผมจำได้ถึงโลงศพในห้องนั้น จำได้ถึงสีหน้าหวาดกลัวของเพื่อนร่วมทีมทุกคนหลังจากออกมา

จำได้ว่าผมกับหัวลิงไฟเดินมาถึงทางแยกของระเบียง และยังมีหมอกดำนั่นที่ผมไม่อยากนึกถึงมันจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ ทุกสิ่งทุกอย่างช่างเหมือนจริงเหลือเกิน แต่ว่า...

ถ้าทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริง แล้วตอนนี้ผม...

ไม่ เป็นไปไม่ได...