บท 901

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล คิ้วสวยขมวดแน่น

แน่นอนว่าเมื่อเห็นฉันตื่นขึ้นมา เสี่ยนเอ๋อร์ก็ยิ้มแย้มทันที เธอกอดฉันไว้แน่น น้ำตาเริ่มไหลออกมา

"พอเถอะ เด็กโง่ ฉันฟื้นขึ้นมาแล้วไง ร้องไห้ทำไมอีกล่ะ"

ฉันลูบศีรษะเธออย่างเอ็นดู

สักพัก เมื่อเสี่ยนเอ๋อร์อารมณ์สงบลงบ้างแล้ว ฉันจึงรีบถามเธอว่าเกิดอะไรข...