บท 258

ถือของเต็มสองมือ ฉันเดินตามหลังหลี่เสี่ยวเหวินกลับไปที่รถเหมือนกับกุลีแบกของ แม้ชุดราคาหลักหมื่นที่สวมอยู่ แต่มันให้ความรู้สึกอึดอัดแปลกๆ โดยเฉพาะกางเกงที่รัดติดตัวราวกับใส่โซ่ตรวน

ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด ฉันกำลังช่วยเธออยู่นะ ทำไมต้องฟังคำสั่งเธอด้วย แถมยังให้ฉันทำตัวเป็นใบ้อีก ไม่ให้ฉันทำเป็นหูหนวก...