คืนอันน่าตื่นเต้นและพิศวง

คืนนี้เป็นคืนที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและพิศวงสำหรับโจวหยวนหยวน หลังจากโทรศัพท์ออกไปหนึ่งสาย เธอก็หยิบไฟฉายเดินออกจากเต็นท์

ซวี่โจว, เฉินเลี่ย และหลี่เชี่ยนต่างยืนตัวสั่นอยู่อีกฝั่งของลำธาร พวกเขาอยากจะข้ามมา แต่ไม่กล้า

โจวหยวนหยวนไม่แม้แต่จะมองพวกเขา เธอทำตามคำแนะนำของเจียงฝาน เดินไปที่ปากถ้ำ ซึ่งก็คือหน้าผาหินขนาดใหญ่ที่ยื่นออกมาจากผนังเขาเล็กน้อย

กลไกพลังลมปราณอยู่บนหินใหญ่นั้น เป็นลวดลายประหลาดที่ถูกจัดวางตามหลักหกธาตุ สามารถดูดซับพลังวิเศษจากฟ้าดินเพื่อปิดผนึกประตูถ้ำ

ภายใต้คำแนะนำของเจียงฝาน โจวหยวนหยวนใช้มีดกรีดลวดลายบางส่วน เท่ากับทำลายช่องรับพลังวิเศษ

"เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณมาก กลไกนี้ เมื่อพลังวิเศษที่สะสมไว้หมดไป ประมาณสักครึ่งเดือน ผมก็จะสามารถทลายกำแพงออกมาได้ คุณช่วยเหลือผมมาก ผมซาบซึ้งใจจริงๆ" เจียงฝานกล่าว

เมื่อได้ยินเสียงอันหนักแน่นและเปี่ยมพลังของชายหนุ่ม โจวหยวนหยวนรู้สึกใจเต้นอย่างประหลาด แม้จะมองไม่เห็นตัวเขา แต่เธอนึกภาพว่าเขาคงหล่อเหลาทีเดียว เธอตอบว่า "ไม่ต้องขอบคุณหรอก เพราะเราต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ฉันอาศัยอยู่ที่เมืองอ๋างโจว ถ้าคุณมีเวลา มาหาฉันได้นะ ฉันจะต้อนรับอย่างอบอุ่นแน่นอน"

ที่อีกฝั่งของลำธาร ทั้งสามคนงุนงงไม่เข้าใจว่าโจวหยวนหยวนกำลังทำอะไรอยู่

คำพูดของเธอ พวกเขาย่อมไม่ได้ยิน

จู่ๆ ก็มีเสียงครืนๆ ดังมาจากท้องฟ้ายามค่ำคืน เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินมา เป็นเครื่องที่โจวหยวนหยวนเพิ่งโทรเรียกมา บอดี้การ์ดหลายคนกระโดดลงมา รีบแสดงความเคารพต่อเธอ

โจวหยวนหยวนพยักหน้า หันไปมองฝั่งตรงข้ามของลำธาร แล้วตวาดเสียงเย็นชา "ซวี่โจว เรื่องนี้ยังไม่จบ เมื่อกลับถึงเมืองอ๋างโจว ฉันจะแก้แค้นเธออย่างสาสม และ... หลี่เชี่ยน ฉันผิดหวังในตัวเธอมาก เธอก็คอยดูการแก้แค้นของฉันด้วยเถอะ!"

ทั้งสามคนรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว

โจวหยวนหยวนขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ขณะที่ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า เธอยังอดไม่ได้ที่จะมองกลับไปยังที่ที่เจียงฝานถูกกักขังอย่างอาลัย

"คุณต้องมาหาฉันนะ" เธอพึมพำ

ครึ่งเดือนต่อมา ณ สถานที่เดิม

ทันใดนั้น เสียงระเบิดดังสนั่นจากในเขา ผนังภูเขาแตกกระจาย ฝุ่นและเศษหินกระจายไปทั่ว ตามมาด้วยร่างของชายหนุ่มที่พุ่งออกมาอย่างคล่องแคล่ว เขาพลิกตัวกลางอากาศสี่ห้าตลบ ก่อนจะลงสู่พื้นอย่างมั่นคง

แทบไม่มีเสื้อผ้าติดกาย แต่รูปร่างสง่างาม เป็นชายหนุ่มที่ทั้งองอาจและหล่อเหลา

แม้จะมีฝุ่นเต็มตัว แต่เขากลับเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา

เขาหัวเราะดังลั่น "ข้า เจียงฝาน ได้ออกมาแล้ว นับจากนี้ ข้าจะทำให้ทั้งโลกจดจำชื่อของข้า!"

ในขณะนั้น เจียงฝานรู้สึกราวกับตัวเองเป็นซุนหงอคง ที่หลุดพ้นจากการถูกกักขังใต้ภูเขาห้านิ้วในที่สุด

สองวันต่อมา เจียงฝานปรากฏตัวในเมืองอำเภอนอกป่า

เขาไม่มีเงินติดตัวแม้แต่สตางค์เดียว เสื้อผ้าที่สวมใส่เป็นชุดนักเรียนสำรองที่เขานำเข้าไปในภูเขาเมื่อหลายปีก่อน แปดปีผ่านไป ชายหนุ่มผู้นี้โตขึ้นมากจนชุดนักเรียนรัดแน่นจวนจะขาด

แม้ไม่มีเงินติดตัว แต่เขาก็ไม่รีบร้อน

ในห่อของเขา มียาวิเศษหลายอย่าง ทั้งโสมคน เห็ดหลินจือ และโกฐิกานำ แต่ละอย่างล้วนขายได้ราคาดี สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขานำออกมาจากดินแดนลับของราชันสมุนไพร

วันที่เจียงฝานเตรียมทลายกำแพงออกมา เขาได้ขุดสมุนไพรวิเศษเหล่านี้มาติดตัวไว้มากมาย

เมื่อทลายกำแพงออกมาแล้ว เขานึกได้ว่าควรกลับไปเอาสมุนไพรมาเพิ่ม แต่ในตอนนั้นเอง ภูเขาถล่ม ปิดปากถ้ำสนิท! เจียงฝานไม่สามารถกลับเข้าไปยังสถานที่ที่เขาอยู่มาแปดปีได้อีก

เจียงฝานคิดครู่หนึ่ง แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าดินแดนลับของราชันสมุนไพร ก้มศีรษะคำนับอย่างแรงสามครั้ง

มาถึงเมืองอำเภอ เจียงฝานตั้งใจจะนำโสมคนหนึ่งรากไปแลกเงินที่ร้านยาจีน

เมื่อเข้าไปในร้านยาจีน เจียงฝานนำโสมคนออกมาทันที บอกว่าเขาขุดได้จากในป่าเขา และต้องการขายเพื่อแลกเงิน

เจ้าของร้านยาจีนเป็นชายวัยกลางคนรูปร่างผอมเล็ก ดวงตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ เมื่อเห็นโสมคนนั้น เขาก็ตะลึงงัน เพียงแวบเดียวก็รู้ว่านี่คือโสมป่าอายุเกินร้อยปี มีค่ามหาศาล