บท 670

ฉันร้อนใจดั่งไฟเผา

ใจฉันร้อนรุ่มดั่งไฟเผา นึกถึงลานเยว่ที่ตกอยู่ในวังวน ความเจ็บปวดในใจแทบทนไม่ไหว ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะพังทลายท่ามกลางความคลั่งไคล้อันไร้ขอบเขต ราวกับฟ้าถล่มลงมาทั้งใบ

ฉันรู้ว่าต้องมีคนใส่ร้ายลานเยว่แน่ๆ ต้องมีคนวางแผนยัดเยียดความผิดให้เธอ

ในทันใดนั้น ฉันก็นึกถึงเฟิงซื่อเลี...