บท 100

ภาคภาษาไทย

รุ่ยรุ่ยเกาะแขนฉุนจิ่งเดินตามเขาไปติดๆ ไม่ยอมไปที่กรมคลังคนเดียวเด็ดขาด ฉุนจิ่งเดินนำหน้า ขมวดคิ้วแน่น ในใจรู้สึกกระวนกระวาย มีบางเรื่องที่ยังไม่อาจให้รุ่ยรุ่ยล่วงรู้ได้ ยิ่งเธอรู้มากก็ยิ่งยุ่งยาก

เดินต่อไปไม่ได้แล้ว ฉุนจิ่งจึงหยุดลง

รุ่ยรุ่ยเอียงศีรษะ เชิดคางมองเขา แล้วยิ้มพูดว่า "ไ...