บท 109

แสงส่องกระดาษขาวที่หน้าต่างให้สว่างเจิดจ้ายิ่งขึ้น ราวกับหิมะใต้แสงจันทร์ หมู่หรงซินไป๋ยืนหันหลังให้ฉุนจิ้ง หันหน้าเข้าหาหน้าต่างที่สว่างจ้า จากมุมมองของฉุนจิ้ง เขาราวกับอาบไปด้วยแสงนวลสีขาว แม้จะสวมชุดดำทั้งตัว แต่กลับดูศักดิ์สิทธิ์จนไม่กล้าแตะต้อง

กลิ่นดอกท้อจางๆ โชยออกมาจากแขนเสื้อของเขา ค่อยๆ...