บท 140

รุ่ยรุ่ยเงียบงันอยู่นาน ริมฝีปากเม้มแน่นขณะพิจารณาทิศทางที่ฉุนจิ้งเสนอหลังจากครุ่นคิดมานาน สุดท้ายเธอก็พยักหน้า ถึงตอนนี้เขาตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ไร้ประโยชน์ ได้แต่ฝืนใจเดินตามเขาไปเท่านั้น!

เธอถอนหายใจยาว แล้วเอ่ยเบาๆ "งั้นเราก็กลับมาที่ปัญหาเดิมอีกแล้ว เราจะข้ามไปได้ยังไง? ข้างล่างนี้ฝ...