บท 142

ชุนจิ่งนั่งอยู่บนก้อนหิน เท้าศอกทั้งสองบนขา ก้มหน้าต่ำด้วยความรู้สึกผิดหวังและเสียใจ

"ถึงตอนนี้ฉันช่วยอะไรไม่ได้แล้ว!" เสียงของซูหลีดังก้องในหู "เธอกับหรุ่ยหรุ่ยต้องระวังตัวให้ดี พวกเธอดูเหมือนจะติดอยู่ในปัญหาใหญ่"

ชุนจิ่งเอนตัวไปด้านหลัง ถอนหายใจยาวมองขึ้นท้องฟ้า เขารู้สึกทันใดว่าตั้งแต่วินาทีท...