บท 148

ในยามรุ่งสาง จิ่นโม่พาฉุนจิ้งและรุ่ยรุ่ยที่ยังคงหมดสติมาถึงป้อมปราการหลางหยา พวกเขารอเพียงฟ้าสว่างเต็มที่เพื่อจะเดินทางกลับเข้าเมืองหลวงในคราวเดียว

หลังจากมีไข้สูงตลอดทั้งคืน ในที่สุดอุณหภูมิร่างกายของรุ่ยรุ่ยก็ลดลง แต่เธอยังคงขมวดคิ้วแน่น ดูเหมือนกำลังทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส

ด้วยการอารักขาของจิ...