บท 149

หลังจากเวลาผ่านไปพักใหญ่ ฉุนจิ้งสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มองหรุ่ยหรุ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "การหลบหนีออกไปคงไม่ใช่เรื่องง่ายนัก"

หรุ่ยหรุ่ยอึ้งไปครู่หนึ่ง เม้มริมฝีปาก ถอนหายใจเบาๆ "เธอเป็นห่วงจื้อเหลิงใช่ไหม! พูดอ้อมแอ้มไปเยอะ ที่แท้ก็เป็นห่วงเขานั่นแหละ!"

ฉุนจิ้งเม้มริมฝีปาก ไม่ได้ปฏิเสธ แต่เมื่อเห...