บท 154

ชุนจิ่งนั่งอย่างอึดอัดในห้องของเก้าเตี๋ยยุ่น ขณะที่เก้าเตี๋ยยุ่นยืนอยู่ข้างๆ พลางรวบแขนเสื้อรินชาแล้วยื่นให้เขา

"อ๋อ ขอบคุณ" ชุนจิ่งพยักหน้า รับถ้วยน้ำมา รอยยิ้มบนใบหน้าดูเกร็งๆ

"ทำไมล่ะ" เก้าเตี๋ยยุ่นเอียงคอมองเขา แล้วหัวเราะเยาะเบาๆ ยื่นมือไปจิ้มแก้มเขา "หน้าบูดแบบนั้น! รู้สึกผิดสินะ! คราวที่แล้...