บท 155

ฉุนจิ่งนั่งพิงเสาอยู่บนขั้นบันไดหน้าประตูหอวั่นเหลียง ลูบศีรษะเล็กๆ ของลูกสุนัขสีดำ พลางถอนหายใจเบาๆ นึกถึงเฉียนหมิงเจียแห่งอาณาจักรหยุนเจ๋อชังอี้

นางรีบเขียนจดหมายมาเช่นนั้น คงมีเรื่องเร่งด่วนสำคัญ แต่... ลูกสุนัขสีดำเงยหน้ามองเขาพลางส่งเสียงเห่าหนึ่งครั้ง ฉุนจิ่งเลิกคิ้วเมื่อเห็นมันกินขนมชิ้นสุดท...