บท 158

เฟิงหมิงมองใบหน้าของจื้อเหลินที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาลังเล ไม่แน่ใจ

จื้อเหลินจ้องมองเขาด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น แล้วสะบัดมือปล่อยแขนเสื้อของเขา เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา

เฟิงหมิงเม้มริมฝีปาก ชั่งน้ำหนักคำพูดก่อนสูดลมหายใจลึก กระแอมเบาๆ เพื่อหาเสียงของตัวเอง "คุณหนูค...