บท 166

ท้องฟ้ายามราตรีมืดสนิท แสงสีขาวสายหนึ่งพาดผ่านขอบฟ้า ก่อนจะหรี่หรอลงและหายลับเข้าสู่ความมืดมิด

ทหารยามที่เฝ้าป้อมกำแพงเมืองกอดปืนยาว ถูมือไปมาก่อนล้วงถุงเหล้าออกมาจากอกเสื้อ เขาแหงนหน้าดื่มอึกหนึ่ง ใบหน้าที่เย็นชาจนแข็งค่อยๆ มีรอยยิ้มผุดขึ้น ในยามหน้าหนาวเช่นนี้ เหล้าอึกนี้ยังอุ่นกว่าเมียที่นอนอย...