บท 169

หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า...

ฉุนจิ้งนับภาพแกะสลักที่เลือนรางบนผนังหินพลางขมวดคิ้ว เขาไม่เห็นดวงอาทิตย์ ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาใด แต่มีคนมาส่งอาหารให้เขาแล้วเจ็ดครั้ง และเวลาที่คนผู้นั้นปรากฏตัวก็มีความสม่ำเสมอ ทุกครั้งจะมาหลังจากที่น้ำมันในถ้วยทองเหลืองที่อยู่ในช่องผนังหินไหม้หมด และเปลวไฟดับไปแล้วรา...