บท 170

แสงหรี่ลงอย่างรวดเร็ว มุมแคบๆ นั้นจมดิ่งลงสู่ความมืดมิดอีกครั้ง

ฉุนจิ้งที่กำลังหรี่ตามองไม่เห็นแสงสว่างแม้แต่น้อย ทั้งร่างราวกับตกลงสู่ห้วงเหวแห่งความมืด เขากลั้นหายใจถอนใจเฮือกหนึ่ง ถอดเสื้อคลุมด้านนอกออก จุดไฟที่ตะเกียงน้ำมัน แล้วรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปในความมืดอย่างรวดเร็ว เปลวไฟกัดกินเสื้อผ้...