บท 183

ยามเที่ยงเศษ

แสงอาทิตย์เส้นบางอ่อนลอดผ่านเมฆหนาทึบเข้ามาทางหน้าต่าง ฉุนจิ้งยืนอยู่ริมหน้าต่างเงยหน้ามองก้อนเมฆที่เคลือบประกายเงินจากแสงอาทิตย์ รู้สึกแสบตาเล็กน้อย

เขารู้ดีว่าหลังม่านเมฆที่ฉีกขาดนั้นคือช่องโหว่ของวิชาอาคมลับ หากทะลุผ่านมันไปได้ ก็จะหลุดพ้นจากฝันร้ายวนเวียนไร้จุดจบนี้

เมื่อวานเขา...