บท 194

ชุนจิ่งพาชางเอ้อร์ออกจากเมืองลั่วเซียได้สองวันแล้ว

ชางเอ้อร์ขยี้ตาตื่นจากความฝัน กวาดสายตามองรอบๆ เขายังคงอยู่ในถ้ำกับเทพบ๊วยของเขา นึกถึงตรงนี้ เขาสะดุ้งยกมือขวาขึ้น ในมือยังกำแขนเสื้อครึ่งแขนของชุนจิ่งไว้แน่น เขาถอนหายใจเบาๆ กำมือแน่นขึ้น หันไปมองชุนจิ่งที่นอนหลับสนิทใต้แสงตะเกียงสลัว เอามือข้า...